Al nàsor d’ ògni dì ‘gh’ é ‘n momént
ch’ a pär ch’ al s’ férma lì, tra ‘l ciär e ‘l scur.
Al sól ancòrra al né s’ fa vèdd’r in cél,
la nòta la ‘n vól cédor, la tén dur.

Momént curjóz, ch’ al te fa tgnir al fjè.
Po, ‘d cólp, a s’ léva ‘l sól e, lì par lì,
lùza e calór al mónd j an rizveljè.
‘S’ arnòva ‘csì ‘l prodìg’ äd tutt i dì.

Però, co’ sucedrìss, pensèmmogh su,
se ‘l sól, metèmma ‘l cäz, da dman matén’na
al decidìss d’ alväros mäi pu su?
Sicùr äd tutt sarè la fén, l’ arvén’na.

Se capitìss ste fat ecesjonäl
vrè pròpja dir che ‘l Sgnór al s’ é stufè
dil cativérji ‘d l’ òmm. L’ é ‘ndè a sercär
l’interutór dal sòl ….. e ‘l l’ à stachè.

Poesia tratta da “Nuvv’l e Srén” di Giovanni Reverberi (2001)